DalStraatbeschrijvingVelius deelt in zijn Kroniek mee bij het jaar 1426 dat enkele inwoners van Hoorn in de omgeving van wat nu het Dal heet een huis voor religieuze doeleinden lieten neerzetten; Velius spreekt dan van 'Den Dal'. Dit huis werd gcsloopt in verband met dc aanleg van de cerste stadsgracht met omwalling in 1426. Er komt een nieuw gebouw in de buurt, een acte uit 1448 vermeldt de naam St. Pietersdal. In 1457 begint men met de bouw van een stenen klooster `Sinte Pieter'. Na de Hervorming wordt het kloostergebouw in gebruik genomen als oude-mannenhuis; het wordt in 1617 geheel verbouwd (er kwam ook een dol- of tuchthuis in) en ook weer in 1692.
Vanaf 1639 is het Oude mannen- en vrouwenhuis; deze functie als bejaardenhuis heeft het gebouw nog steeds. `Dal' betekent: laagte, laag land; het gebied lag inderdaad lager dan de omgeving. Het Dal werd in 1520 opgehoogd met aarde die afkomstig was van de overbodig geworden wallen langs de Turfhaven (in 1508 werd een nieuwe omwalling aangelegd verderop). De vloer van de Dalskerk kwam toen een stuk beneden het straatniveau te liggen en werd maar liefst bijna 22 m opgehoogd, zodat bij de nieuwbouw van het hof in 1692 de nieuwe huidige vleugel aan de Dalkant een stuk hoger kwam te staan, zodat op die plaats nu eerder een heuveleffect is ontstaan.
De naam St. Pietersdal (s. Petrus in valle) schijnt in de middelecuwen een meer voorkomende naam bij Kruisherenkloosters te zijn. Het toevoegsel 'dal' zou dus niet typisch Hoorns zijn.
Bij de laatste restauratie, gestart in 1969, is een aantal woningen in het St. Pietershof samengevoegd, zodat de huisnummering binnen het hof anders is geworden. In 1943 wordt het plantsoen van het Dal met lindebomen beplant.
